Over het lesgeven

Na mijn eerste dagen op Jitou ging het lesgeven al snel steeds beter! Ik ben ook erg blij dat mijn directe collega's, de engels docenten, zo lief en behulpzaam waren.

Het moeilijkste vond ik de jongste grade #1. De kinderen springen op de tafels en hangen in de gordijnen als je hun aandacht niet vast weet te houden. Gelukkig bestaat er een liedje genaamd 'hoofd-knie-en-teen' dat ze waarschijnlijk n'u nog nazingen en dansen!! (En die ook in het engels bestaat kennelijk, ik dacht dat dit liedje typisch nederlands was!?)

Ook de hoogste grades heb ik les kunnen geven (5-6) deze kinderen zijn over het algemeen erg gemotiveerd en doen altijd net wat meer dan wat je van ze vraagt. (dit principe is uitgestorven in europa hoor!) ze zijn wel altijd wat angstig om dingen klassikaal te doen, onzeker over hun engels. Maar dat heb ik er wel geprobeerd uit te krijgen hoor!

Uiteindelijk vond ik lesgeven aan grades 3 en 4 het chillst. Deze kinderen zijn de perfecte combinatie van energiek en geconcentreerd. Ik heb ze zelfsin een les over Nederlandse cultuur woorden nederlands geleerd! Heeeel vreemde gewaarwording als je 45 chinese kindertjes ' hoe gaat het?' bijna accentloos hoort opdreunen!!!

Een van de leukste lessen was 'the Food lesson' met grade 2 en 3. Ik liet hierin ook de verschillen tussen Westers en Oosters eten naar voren komen en soms liet ik kinderen kiezen. 't Overgrote deel koos telkens de Westerse variant! Ook een teken van globalisering of houdt elk kind van ijs en bagels? Een laatste onderdeel was dat ze hun eigen pizza mochten samenstellen. De kenners mogen drie keer raden waar ik de inspiratie voor dat spelletje vandaan heb gehaald!

Als ik ooit ambities had gehad om leraar te worden dan waren die nu zeker verdriedubeld! Dit is niet echt het geval, maar ik heb mijn korte 'carriere' als deze heel goed ervaren en ben nu al beter dan sommige leraren die ik zelf heb gehad hahah (maar dat is niet zo moeilijk)

Het afscheid nemen viel dan ook zwaar! Als twee maanden als een lange tijd klinkt, dan is dat alleen op papier. Het werd me niet makkelijker gemaakt door kinderen die naar me toe kwamen om te vragen wanneer ik terugkwam naar Chengdu. Ik kon hun allemaal beloven dat ik terug zou komen, maar het is zeker dat zij dan niet meer op de basisschool zitten! :-(

Ik ben met de Engels leraren, de principals, mijn Zweedse projects collega Jessica en de regional manager Kevin uiteten (Chinese Hotpot jawel!) geweest, dit gaven zij ons als dank voor het werk dat we hebben gedaan. Ook kreeg ik een soort chinees...(tja wat is het?) decoratief ornament van hout en glas als cadeau. Ontzettend mooi, maar dit kon ik natuurlijk niet in mijn backpack meenenmen, en omdat het glas heeft kun je het niet met China post naar huis sturen. Dit heb ik dan maar als cadeau achtergelaten in de Volunteers flat!

Mijn directe collega's en supervisor heb ik allen een engelse roman cadeau gedaan en er wat ingeschreven, in de hoop dat zij deze ervaring en mij ook niet vergeten! Verder zijn wij later nog 1x bijelkaar gekomen voor een echt chinees avondje uit: KTV, oftwel karaoke-TV. Heeel apart om mee te maken, maar geweldig! (Telkens als ik moest zingen deden we gewoon de achtergrondmuziek wat harder) En door mij heeft Bruno Mars nu een paar chinese fans erbij.

Het is ook wel vermoeiend geweest: na een werkdag zat ik met huiswerk (mandarin club) 'en een in te vullen lesplanning! Daarnaast moet je nog je was doen als je de volgende dag niet in je bikinibroekje naar school wilt en o ja, tussendoor nog even een maaltijd bij elkaar schrapen. Maar mij hoor je niet klagen! Vond het super om echt in een vreemde stad te wonen: een lokaal marktje te vinden om mijn groentes te halen en 's avonds je eigen potje koken. Heb ook wat keukengerei gedoneerd want eerst was er niet eens een normale koekenpan! Maargoed, mijn punt is, het was druk druk druk maar ben heel blij dat ik dit allemaal heb mogen ervaren, ik zou het zo weer willen beleven!

Maar aan alles komt een einde en ik was zeker enthousiast en nieuwsgierig naar de rest van China en natuurlijk mijn project in Vietnam. Ik heb maar 6 maanden dus ik wist ik moet door!

Long time no blog

Haai allemaal!

Mijn excuses als jullie ondertussen dachten dat deze site een grap was of dat ik het concept ' reisblog' totaal niet begrijp, het is niets minder dan dat ik gewoon niet aan een tweede update toegekomen ben! (niet heeelemaal waar, had weken geleden al een verslag gemaakt, maar dat heeft ie nooit geupload grr)

Het is een gedoe hoor, met de internetmogelijkheden hier! Ik heb namelijk niet mijn eigen laptop meegenomen, wat qua updates wel gescheeld had denk ik. Om het van de positieve kant te bekijken: heb geen moment stil gestaan en volop genoten van alles de afgelopen maanden! en jullie dus veel te vertellen ;-)

Ik zal nu een laatste woordje over het lesgeven in Chengdu posten, en de komende week de rest van wat ik jullie nog tegoedheb: het reizen in China in februari en de eerste dagen in Hanoi, waar ik op dit moment ben!

Hoop dat mijn gebrek aan verhaaltjes me vergeven wordt, dan hoeven jullie alleen nog verontwaardigd te zijn over het gebrek aan foto's haha! ik heb er nu al 989 gemaakt of zo. Maar dit komt dus ook helemaal goed...

Jullie zullen het zien, keep in touch!

Veel liefs!!

P.S En nu in Vietnam kan ik weer op Facebook! Ik zie weer licht aan het eind van de anti-sociale tunnel!

Eerste dagen in China

Hallo allemaal! Ik dacht, ik doe eens aardig en zet een verhaaltje op mijn o zo mooie site! Want het is alweer een tijdje geleden dat ik vertokken ben...

-De eerste dagen-

Aangekomen op chengdu luchthaven werd ik opgehaald door Kay Xu van Projects Abroad, tot nu toe de best engels sprekende chinees die ik heb ontmoet. Het appartement is eenvoudig maar ruim met twee badkamers en drie slaapkamers. Mijn flatmates zijn twee Deense meisjes en een Britse jongen, ze zijn alledrie heel leuk! We gingen die avond uiteten om mijn komst te vieren, ik had wat extra water nodig omdat m’n mond om de minuut in de fik vloog van dit eten maar verder was alles heel chill!

Regional director Kevin kwam me ‘s ochtends ophalen voor een rondleiding door de stad en de school, (=Jitou Primary School ) Kevin is tot nu toe de best chinees sprekende engelsman die ik heb ontmoet. Hij is erg aardig en stel je op je gemak. Hij weet heel goed hoe de meesten zich voelen als ze net aangekomen zijn, en kan ook veel vertellen over het leven hier want hij woont nu alweer vijf jaar in China. Het belangrijkste wat hij me liet doen is de route van appartement naar school, want die duurt bijna een uur met de bus. De bus, waar je de haltes in chinese karakters niet kunt lezen en de mededelingen niet kunt verstaan! :)

-De school-

De kinderen zijn supernieuwsgierig en dwalen in groepjes om je heen: ‚ hello hello hello’ of: ‚ jessica!!’ Dit komt omdat de enige buitenlander die ze ooit op school hebben gezien, de 21 jarige Jessica uit zweden is. (Doet ook een teaching project met projects abroad, dus mijn collegaatje) Vandaar dat voor hun een lange blonde buitenlander ‘ een jesssica’ is.

De school is met 1700 kinderen bestwel groot vind ik. Het ziet ernaar uit dat ze het allemaal naar hun zin hebben, maar waar ik me nog steeds over verbaas is de kou waarin ze de hele dag zitten. Temperaturen liggen hier nu rond de 6 tot 10 overdag, en het is vrijwel altijd bewolkt. De school heeft geen verwarming of arico o.i.d. en alle ramen staan open. Iedereen, leerlingen/leraren, houdt dus zijn jas aan en is dik ingepakt. ( Dit vooral omdat ze hier temp. Van rond de 30 gewend zijn ¾ vh jaar) Dat ze geen arico’s hebben heeft met de regels over milieu te maken volgens mij, en dat ze ramen en deuren openlaten zit in hun cultuur, dat vinden ze hygienischer. Nou daar moest ik wel eventjes aan wennen haha!

De leraren zijn allemaal super vriendelijk en enthousiast, en de ouders schijnen ook heel enthousiast te zijn over deze projecten. Zoals toen ik met mijn supervisor een winkeltje om de hoek van de school binnenliep en sokken kreeg van de eigenaresse. Ze heeft een dochter op Jitou, en ze wilde me dus perse iets geven om haar dankbaarheid te tonen, heel lief!

Wat me opviel aan de leraren is dat hun Engels veel minder goed is dan ik had verwacht. Velen hebben engels gehad op de universiteit (!) maar zijn het denk ik een beetje verleerd. Daarom denk ik dat het ook goed is dat ze nu samenwerken met mij en jess, omdat je dan gedwongen wordt veel Engels te praten!

Jitou is een peuterspeelzaal en basisschool. De basisschool heeft grade 1 t/m 6, waarbij je in grade 1 minstens 6 bent en in grade 6 op z’n hoogst 12 jaar oud. Tot nu toe heb ik grades 1 t/m 3 les gegeven. De eerste les gaat altijd over jezelf en je land ; hierin zijn de kinderen ook super geinteresseerd!! Ik laat ze foto’s zien van Amsterdam, klompen en de NLse vlag, maar natuurlijk ook de kussensloop met foto's van de hele familie die ik gekregen heb! ( nog bedankt, mam!) Aan het eind mogen ze vragen stellen die varieren van „ Ben jij een prinses? En Hou je van appels? „ tot hoe lang is de langste man in jouw land? Hebben jullie ook fietsen? „

-De stad-

Het wonen in de stad Chengdu bevalt me ook heel goed. Ik vind het leuk om na een schooldag niet meteen de bus naar huis te pakken maar gewoon ergens naartoe te lopen en kijken wat er allemaal is. In het gebied rond de school is dat bijvoorbeeld heel anders dan het gebied rond mijn appartement. Het eerste is duidelijk veel armer dan het tweede. Dus in het eerste wordt je ook veel meer aangestaard!

Laatst was ik in het armere gebied en zag ik midden langs een drukke weg een pleintje waar de echte locals bij elkaar kwamen om te kletsen, badmintonnen, dansen etc! Heel gezellig zag het eruit. Ik zag een groepje vrouwen een zonnedans doen met gele sjaals. ( zie foto’s) En ze zijn altijd echt vereerd als ze zien dat je een foto wilt nemen van ze. Vind het altijd leuk om op een spontane manier contact te hebben met de chinezen, ookal gaat het compleet met handen en voeten!

Een andere keer liep ik het app. uit en zag ik een groepje zeer uitgedoste chineze vrouwen. Baljurken, pruiken, nepwimpers: alsof ze in de Sichuan Opera spelen. Ik naderde hun om een foto te maken (dat deden er meer mensen) toen eentje mij zag en naar me toe rende. Voor ik het wist pakte ze mijn handen en hield ze in de lucht zodat we samen aan het poseren waren. Binnen een halve seconde stonden er 20 chinezen om ons heen met camera’s en mobieltjes. Ik heb al veel gezien maar toen wist ik echt even niet wat ik moest doen! Ja, een beetje stom lachen en me afvragen wat mensen met deze foto’s gingen doen haha. ‚you’ re beautiful’ zei deze chinese vrouw in prinsessenjurk tegen mij, in m’n oversized trui en trainingsbroek. Wat blond haar hier niet al kan losmaken!

Lieve mensen ik vertel eigenlijk maar 1/16e deel van wat ik dagelijks allemaal meemaak dus wil je iets specifieks weten vraag het gerust!!

Jullie horen van me, liefs!

Rixtia

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Rixtia